تغییر پذیری فرم را بیشتر افراد به عنوان طرح پیشنهادی بصری به کار برده اند. لذا باید ابعاد ماهیت اجتماعی ، عملکردی و مهندسی نیز وارد مقولهٔ فرایند در تغییرپذیری فرم بشود. پیشنهاد ما گسترده سازی مفهوم تغییر پذیری است.برای طراح جامع نگر رویکردی جدید لازم است

تغییر پذیری فرم را بیشتر افراد به عنوان طرح پیشنهادی بصری به کار برده اند. لذا باید ابعاد ماهیت اجتماعی ، عملکردی و مهندسی نیز وارد مقولهٔ فرایند در تغییرپذیری فرم بشود. پیشنهاد ما گسترده سازی مفهوم تغییر پذیری است.برای طراح جامع نگر رویکردی جدید لازم است که در آن محدودیت های محسوس و نامحسوس لحاظ شده باشند. پروژهٔ های معماری به عنوان حاصل فرایند تغییر پذیری فرم به موجب آن حرکت تغییر پذیری همواره متأثر از طبیعت مختصات دوگانهٔ معمار و کارفرما است. اگر ما پیچیدگی و پویایی را شرح درست تحلیلی هر کدام از این مختصات مفروض در نظر بگیریم ، هیچ یک از آنها در نهایت به خط مستقیم تبدیل نخواهند شد(معمار) متأثر از بسیاری عوامل از قبیل آموزش ، تجربه ، و رویکردی جامع نگر است و ( کارفرما) واجد اهداف بلند مدت در مقابل اهداف کوتاه مدت و جهت گیری های منفعت طلبانه در مقابل اندیشیدن به کیفیت مطلق است) در این اشکال پیچیدگی تصاعدی عواملی را مشاهده میکنیم که بر مختصات دوگانه و بنابرین بر فرایند تغییر پذیری فرم تأثیر می گذارند . پروژهٔ معماری (جامع گرایی) که از طریق فرایند تغییر پذیری پخته شده باشد ، تقریبأ سهل و ممتنع است، زیرا رسیدن به نتیجه ای که پاسخگوی همهٔ پارامترهای دریافتی باشد، غیر ممکن است.با این حال اگر قرار باشد که پروژه در هماهنگی با خود و محیط اطراف خود باشد ، باید در محیط پیرامون خودش -یعنی معمار و کارفرمای ویژهٔ خود-نوعی آرامش برقرار باشد.