بین سنتی و مدرن

حداقل ، در سال 1977 ارزیابی جی اسپکتر از طراحی خود برای اقامت در نیویورک انجام شد. "یکپارچگی - اکنون سنگ بنای اصلی وجود دارد. اگر شما به ذاتی بودن مکان ها و اشیا respect احترام بگذارید ، به سختی می توانید اشتباه کنید. بیایید این پروژه را انجام دهیم. قوانین اساسی به اندازه کافی ساده بودند. قرار بود محل اقامت نیویورک برای مشتریان کالیفرنیایی باشد ، آقای و خانم H. R .... v از بورلی هیلز. این ساختمان چیزهای زیادی را برای توصیه آن توصیه می کند: یک مکان خیابان پنجم ، استنفورد وایت به عنوان معمار و آن سن قابل تعریف برای سن. " "اکنون من شما را به چالش می کشم که این اتاق را از نظر جغرافیایی قرار دهید. آیا این نوع فضای نهایی شهری نیست؟ این می تواند در هر پایتخت باشد: پاریس ، لندن یا نیویورک." "آیا می دانید ، من درمورد صحبت کردن در مورد این آپارتمان احساس کمی خودآگاهی دارم. همه چیز بسیار ساده به نظر می رسد. منظورم این است که من واقعاً هیچ اظهارنظر هیجان انگیزی را امتحان نکردم. آنچه که من واقعاً سعی در ایجاد آن داشتم یک لوکس صادقانه است ، اما بدون زندگی ، شیوه زندگی. البته ، با دقت دقیق است ، اما به روشی کاملاً واقعی ، تجمل گرایی امری مسلم است. " در این هفته تاکنون من به آن منطقه "بین سنتی و مدرن" یا بهتر بگویم ترکیبی از هر دو علاقه داشته ام ، همانطور که توسط تزئین کنندگان دهه 1970 درک شده است. این ازدواج از طرح معاصر سخت لبه که بر روی یک ساختمان نئوکلاسیک در اواخر قرن نوزدهم پیوند خورده است ، حداقل جالب است. در حقیقت ، این بازتاب معماران مدرنیست انگلیسی دهه گذشته ، معمولاً جوان است که افتخار زیادی برای حذف تمام جزئیات دوره در معماری کلاسیک و جایگزینی آن با فضای داخلی اولیه-مینیمالیستی داشتند. این طرح توسط جی اسپکتر علاوه بر نمایش ریشه های خود در دهه 1960 ، بیشتر طراحی داخلی دهه بعد را ترسیم می کند. در طول دهه 1980 ، نقطه مقابل شیدایی برای تزئین خانه های روستایی انگلیسی ، نوعی مدرنیسم با کف مرمر شکل شکننده و دلهره آور و براق بود ، کاملاً با مبلمان نمادین ، ​​معمولاً بیدرمایر ، و با همه جو و نمایش آرامگاه طراح ، به روشی شیطون پسرانه ، از اتاق پودر (در زیر) به عنوان "یک لحظه جنون" یاد کرد. در این مورد هدف او نامشخص نبود. آپارتمانی که در اینجا نشان داده می شود قطعاً مربوط به زمان خودش است: نمایشی ، تقریباً بدون لامپ ، لوکس ، سرپرستی ، نمایشی و احتمالاً برای صاحبانش هیبت آور. طراحی بالغ Spectre از دهه 1980 بسیار جالب توجه است و حیف از آن ، او یکی دیگر از نسل شگفت انگیز طراحان است که در اثر طاعون از دست رفته است. بنابراین بسیاری از آنها خیلی زود از بین رفتند و در بسیاری از موارد این مردانی بودند که برای افرادی کار می کردند که وجود طاعون را انکار می کردند و برای کمک به نجات آن نسل یا نسل بعد از آنها علائمی نشان نمی دادند. به نظر من یک جنبه از طراحی جذاب است و به همین دلیل است که گاهی دوست دارم طراحان خودشان صحبت کنند ، زبان طراحی داخلی است ، gobbledygook ، اصطلاحات اصطلاحات اصطلاحات اصطلاحاتی است که اصطلاحاً آن را همانطور که می خواهید بنامید ، در واقع زبان برند. عکاسی توسط Jaime Ardiles-Arce از Architectural Digest ، سپتامبر 1977.