Edie Sconce در برنج سیاه و شیشه دودی

ادی رابطه بین دو شکل مشابه را بررسی می کند. یک ستون فوقانی اغراق شده در برابر احساس کلی خویشتن دار از سکوت بازی می کند. در حالی که ادی احساس خاصی از بی وقت را برمی انگیزد ، حضوری تازه و مدرن را حفظ می کند.