گریز از آمریکای جنوبی

من هرگز تصور نمی کردم که گوآناخواتو و سان میگوئل د آلنده به زیبایی ظاهری که داشته اند باشند. آنها لذت بصری داشته اند. باور اینکه هر خیابان سنگفرش است دشوار است. به هر جهتی که نگاه کنید ... بالا ، پایین ، به طرفین و حتی در بین ترک ها زیبایی وجود دارد. زیبایی تاریخی تعجبی ندارد که آنها میراث جهانی اعلام شده اند. با گذشت چهار روز از سفر ، من بیش از 300 عکس گرفته ام ، به ویژه از درها و پنجره ها. هر ساختمان دارای بالکن هایی از آهن فرفورژه با شمعدانی گلدان و راه پله های کاشی کاری شده تا معابر باریک است. بنابراین راه رفتن در اطراف هر دو شهر تنها راه رفتن است. من و دخترم ساعاتی از روزها را به قدم زدن در هر خیابان و کوچه ، بالا ، پایین و اطراف اختصاص داده ایم و سعی کرده ایم همه چیز را در هشت روزی که در اینجا خواهیم داشت ، تحویل دهیم. اما داغ است! گرم ، گرم ، گرم بنابراین ما بطری های بزرگ آب یخ زده را با خود حمل می کنیم تا در صورت غیرقابل کنترل شدن صورت خود را بپاشیم. زندگی در عادت آمریکای جنوبی برای قدم زدن در خیابان ها ، دیدن هزاران نفر از مردم از هر طیف زندگی ، گشت و گذار در مغازه های کوچک برای بستنی یخی ، نان ، دارو بسیار زیبا است. و در همه جا ART وجود دارد و بسیاری از اشیا عتیقه وجود دارد. به معنای واقعی کلمه با یک نقشه کوچک از خیابان ها ، ما در سراسر مرکز شهر سان میگوئل از هر گالری هنری موجود بازدید کردیم و حتی در آخرین سه شنبه ما به بازار محلی به نام tianguis رفتیم. museo del juguete کلیسای جامع در غروب tacos de ceviche en "la sirena gorda" ، خدا بخواهد برمی گردیم.